Þeir eru til, sem binda vonir við það, að á hinni árlegu ráðstefnu hins hnattræna auðvalds í Davos í Sviss kunni menn að stilla saman strengi sína, finna lausnir á efnahagsvanda heimsbyggðarinnar og taka saman höndum um að ráða bug á honum. Ef menn geta það ekki þar, hvar þá?

Þeir hinir sömu ættu e.t.v. að huga hverju allir leiðtogafundir undanfarinna missera hafa skilað.

Þar með er ekki sagt að það sé til einskis að troða snjóinn í Davos. Það getur örugglega ekki sakað — úr því sem komið er — að stjórnmálamenn, viðskiptavezírar, fjármálafurstar, seðlabankastjórar, hagspekingar og iðnjöfrar hittist á afviknum stað, þar sem þeir geta átt hreinskilnar samræður. Og hver veit, kannski fæðast þar nýtilegar hugmyndir.

Brýnasta úrlausnarefnið er vandi evrusvæðisins, en hann er ekki hið eina sem á bjátar. Rætur fjármálaplágunnar liggja ekki síst í skuldsetningu og þar eru evruþjóðirnar engan veginn hinar bersyndugustu. Skuldsetning í Bandaríkjunum hefur verið gegndarlaus, það er best að segja sem minnst um Japan og í Evrópu hafa Bretar verið engu skárri en þau ríki á meginlandinu, sem þeir segjast hafa mestar áhyggjur af.

Nánar er fjallað um ráðstefnuna í Davos í Viðskiptablaðinu. Áskrifendur geta nálgast blaðið hér að ofan undir liðnum Tölublöð.