Útlit er fyrir að heimsmarkaðsverð á áli fari hækkandi á næstu fimm árum vegna aukinnar eftirspurnar á heimsvísu, ekki síst í bílaiðnaði, byggingariðnaði og umbúðaframleiðslu. Það eru góðar fréttir fyrir Ísland, sem nýtur sérstöðu í áliðnaði vegna  endurnýjanlegrar orku og nálægðar við Evrópumarkað.

„Það eru miklar breytingar í farvatninu á heimsmarkaði fyrir ál. Við sjáum fram á að aukin eftirspurn eftir áli muni ekki einskorðast við einstök heimssvæði eða atvinnugreinar, heldur muni hún koma úr öllum heimshlutum þvert á nær allar atvinnugreinar. Það er varla til sú atvinnugrein þar sem ál leikur ekki stórt hlutverk.“

Þetta segir Justin Hughes, aðalráðgjafi hjá breska greiningarfyrirtækinu CRU (Commodities Research Unit), í viðtali við Viðskiptablaðið. Hughes hélt erindi um horfurnar í áliðnaði á heimsvísu á ársfundi Samáls síðastliðinn miðvikudag.

CRU spáir því að skráð verð á áli í Málmkauphöll Lundúna verði í kringum 2.400 Bandaríkjadollarar á tonnið í ár, 2.325 dollarar á næsta ári og á bilinu 2.400 til 2.500 dollarar milli 2020 og 2022. Núverandi álverð er í kringum 2.300 dollarar á tonnið og hefur hækkað um tæplega 3% frá áramótum.

Jafnframt spáir CRU því að eftirspurn eftir frumframleiddu áli á heimsvísu verði tæplega 70 milljónir tonna í ár og að neyslan muni aukast um 5 milljónir tonna fram til ársins 2022. Áætlað er að uppsafnaður vöxtur í eftirspurn verði rúmlega 2% á ári í Evrópu og Norður-Ameríku, tæplega 4% í Mið-Austurlöndum og Kína, og 7% á Indlandi. CRU spáir að á heimsvísu muni eftirspurn eftir áli aukast um tæplega 4% á ári fram til 2022.

Þá spáir CRU að neysla á álleifum í ár verði um 26 milljónir tonna á heimsvísu og að eftirspurnin muni aukast um rúmlega 15% fram til 2022. Ál er meðal þeirra málma sem eru hvað mest endurunnir.

Bílaiðnaðurinn leiðir vagninn

Ál er til margra hluta nytsamlegt og notagildi þess eykst stöðugt þar sem not eru fyrir léttleika, varanleika og styrk. Hughes segir þó að bílaiðnaðurinn muni leiða eftirspurnarvöxtinn á komandi árum.

„Mikil söluaukning hefur átt sér stað á tvinn- og rafbílum vestanhafs og stærstu bílaframleiðendur heims eru að snúa sér að framleiðslu slíkra bíla. Í dag eru þeir rúmlega 1% af allri bílasölu í heiminum í seldum einingum. En fyrir árið 2035 er því spáð að hlutfallið verði komið yfir 50%. Magn áls í slíkum bílum er mun meira en í bílum sem knúnir eru áfram af bensíni. Þar að auki þarf ökutækið að vera eins létt og mögulegt er til þess að raftæknin sé hagkvæm. Eðli málsins samkvæmt eykst eftirspurn eftir áli þegar rafbílavæðingin kemst á fullt skrið.“

Hughes bætir því við að framleiðendur hefðbundinna ökutækja noti í auknum mæli ál í stað stáls í bílgrindur vegna þyngdarhagræðis.

Með auknum hagvexti  á heimsvísu, vaxandi millistéttar í þróunarríkjunum og fólksfjölgun spáir CRU jafnframt að neysla fari vaxandi á álpappír og vörum með álumbúðum, svo sem drykkjardósum, matarumbúðum og lyfjaumbúðum. Þá muni notkun áls í iðnaði aukast, meðal annars vegna aukinna framkvæmda á glermannvirkjum í vestrænum ríkjum, innviðaframkvæmda í þróunarríkjum og vaxandi notkunar áls í framleiðsluvélum, stillönsum og raflögnum.

Ísland með kúnna við dyrnar

Íslenskur áliðnaður er ein af megingrunnstoðum í efnahagslífi Íslands. Spurður út í samkeppnisstöðu íslenskrar álframleiðslu á heimsmarkaði segir Hughes hana mjög sterka.

„Samkeppnisforskot Íslands felst í því að hér er gnótt endurnýjanlegra orkugjafa á borð við vatnsorku og jarðvarma. Í alþjóðlegum samanburði er kolefnisframleiðsla áliðnaðarins á Íslandi mjög lág. Það er gott fyrir Ísland vegna þess að alþjóðleg fyrirtæki eru tilbúin að greiða hærra verð fyrir „grænt“ ál til að minnka kolefnisfótsporið sitt og sýna viðskiptavinum og hluthöfum fram á samfélagslega ábyrgð. Vegna endurnýjanlegra orkugjafa er orkukostnaður áliðnaðarins hér á landi einnig lægri en víðast hvar annars staðar,“ segir Hughes.

Nánar er rætt við Justin Hughes í Viðskiptablaðinu. Áskrifendur geta nálgast pdf-útgáfu af blaðinu með því að smella á hlekkinn Tölublöð .