„Nú, eftir að Hæstiréttur Íslands hefur komist að þeirri niðurstöðu, að ég hafi verið vanhæfur til að gegna stöðu sérfróðs með- dómsmanns í Aurum-málinu svokallaða, sé ég mig tilneyddan til að koma nokkrum athugasemdum á framfæri.“

Þetta segir Sverrir Ólafsson, sérfróður meðdómandi í Aurum-málinu fyrir héraðsdómi, í aðsendri grein í Fréttablaðinu. Heldur hann því fram að svo virðist sem Hæstiréttur Íslands hafi ekki haft áhuga á að komast að hinu sanna í málinu, þegar hann ómerkti dóm héraðsdóms vegna ummæla sem hann viðhafði í kjölfar dómsins.

Sérstakur vissi af tengslunum

Sverrir rekur aðkomu sína að málinu í greininni og segir að við upphaf málsins hafi hann rætt hæfi sitt við dómsformann málsins í ljósi þess að hann væri bróðir Ólafs Ólafssonar, sem dæmdur var til fangelsisvistar í Al-Thani málinu á dögunum. Dómsformaðurinn hafi ekki séð meinbug á þessum tengslum.

„Eftir að dómur féll í Aurummálinu í Héraðsdómi Reykjavíkur 5. júní 2014 fór sérstakur saksóknari í fjölmiðla og sagðist ekkert hafa vitað af tengslum mínum við Ólaf Ólafsson. Hann hafði því rekið Aurum-málið fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur, setið fyrir framan mig, sem settan sérfróðan meðdómsmann, í marga daga og ekki haft nokkra hugmynd um það hver ég var. Hann hafði sem sagt ekki hirt um að kynna sér hver settur meðdómsmaður var í jafn umfangsmiklu máli. Mér er sagt að þegar sérfróður meðdómsmaður er skipaður þá sé það fyrsta verk allra málsaðila að afla sér upplýsinga um meðdómsmanninn, með hugsanlegt vanhæfi í huga.

Samkvæmt mínum upplýsingum er sannleikurinn í þessu máli hins vegar allt annar. Þegar rekstur Aurum-málsins var að hefjast fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur, spurði ég dómsformanninn hvort sérstökum saksóknara væri ekki ljóst um fjölskyldutengsl mín. Sagði hann svo vera og bætti við að þeir hefðu rætt bróðurtengsl okkar Ólafs svo og ráðgjafastörf mín fyrir slitastjórn Glitnis, áður en rekstur málsins hófst. Hefði niðurstaðan af samtalinu verið sú að þeir urðu sammála um að engin ástæða væri til að gera athugasemdir við hæfi mitt til að sitja í dómnum. Og sú varð reyndin,“ skrifar Sverrir.

Hefði átt að orða athugasemdirnar öðruvísi

Sverrir segir að staðhæfing sérstaks saksóknara um að hann hafi ekkert vitað af bræðratengslunum hafi haft slæm áhrif á hann.

„Eftir að ég frétti af útspili sérstaks saksóknara í fjölmiðlum þá hringir fréttamaður frá RÚV í mig. Við spjöllum saman og í því viðtali læt ég neikvæð ummæli falla um framkomu sérstaks saksóknara, í tengslum við aðför hans að Guðjóni og mér. Búið er að margspila og rita þessi ummæli í fjölmiðlum landsins. Eftir á að hyggja þá hefði ég átt að orða athugasemdir mínar öðruvísi. En, ummælin voru viðbrögð við ómaklegri árás og lýsa fyrst og fremst skoðun minni á þessu sérstaka hátterni sérstaks saksóknara, sem hér um ræðir,“ segir Sverrir.

Segir hann að í ljósi þeirra aðstæðna sem upp hafi verið komnar hefði hann sjálfur talið það rétta leið til að komast að sannleikanum í málinu að yfirheyra sig og dómsformanninn Guðjón St. Marteinsson um þessi atvik. „Í rauninni er ég mjög hissa og ósáttur yfir því að sú leið var ekki farin.“

„Ef það er óleyfilegt, eða jafnvel ólöglegt, að yfirheyra dómara í tengslum við það mál sem þeir hafa dæmt í, þá hefur það, í þessu tilfelli, leitt til þess að ómögulegt reyndist að komast að sannleika málsins. Á sama tíma liggur einn æðsti maður ákæruvaldsins undir ásökun eins virtasta dómara landsins um að hafa sagt ósatt og á þann hátt haft áhrif á framhald mikilvægs dómsmáls,“ skrifar Sverrir.

Hæstiréttur áhugalaus um sannleikann

„Niðurstaðan, sem ég kemst að er að Hæstiréttur Íslands virðist ekki hafa áhuga á að reyna að komast að því sanna í málinu. Þetta er mjög alvarlegt. Athugasemdir dómsformanns virðast einfaldlega virtar að vettugi og sérstökum saksóknara gert kleift að ógilda dómsniðurstöðu í mikilvægu máli þrátt fyrir áburð um ósannsögli,“ segir Sverrir.

Segir hann að ummæli hans hafi þurft að meta í ljósi þeirra upplýsinga sem hann hafði um að sérstakur saksóknari væri að segja ósatt. „Er Hæstiréttur virkilega að segja að mínar upplýsingar um ósannsögli sérstaks saksóknara gefi ekki tilefni til að hafa neikvæð áhrif á það traust sem ég ber til hans?“