Vegna eðlis starfa þeirra eru þjóðhöfðingi, forsætisráðherra og utanríkisráðherra taldir hafa umboð til að skuldbinda ríki þjóðréttarlega, burt séð frá valdsviði þeirra í heimalandi. Auk þess hafa einstakir ráðherrar verið taldir hafa vald til að skuldbinda ríki í þeim málaflokkum sem undir þá heyra, að ákveðnum skilyrðum uppfylltum. Þannig getur yfirlýsing viðskiptaráðherra sem tengjast bönkum landsins verið bindandi gagnvart öðrum ríkjum, svo dæmi sé tekið.
Þetta kom fram í máli Þórdísar Ingadóttur, dósents við lagadeild HR, á málþingi lagadeildarinnar í dag en á málþinginu héldu sex lögspekingar stutt erindi og bar það yfirskriftina „Með lögum skal (nýtt) land byggja- Lögfræðileg álitamál á umbrotatímum“.
Að sögn Þórdísar getur Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, því skuldbundið ríkið með yfirlýsingum að uppfylltum skilyrðum um skýrleika yfirlýsingarinnar, ásetning gefanda og væntinga viðtakanda.
Slíkt hlýtur því að teljast áhugavert í ljósi takmarkaðra valdheimilda forseta sem hefur t.a.m. ekki með fjárveitingarheimild.
Yfirlýsingarnar geta þó einungis orðið bindandi samkvæmt þjóðarrétti en ekki landsrétti að sögn Þórdísar og því verða yfirlýsingar ráðamanna ekki bindandi innanlands með sama hætti.