Friðbert Traustason, formaður Samtaka starfsmanna fjármálafyrirtækja, komst í hann krappan á leið sinni frá Reykjavík í Ísafjarðardjúp þar sem hann ferðaðist með tengdaforeldrum sínum um miðjan september síðastliðinn. Í nýjasta fréttabréfi Samtakanna lýsir Friðbert því þegar hann fékk vegavinnuhefil bókstaflega inn í bifreið sína. Atvikið átti sér stað þegar Friðbert hafði staðnæmst eftir að hafa komið akandi ofan af Bröttubrekku niður í Dali.
Við Erpsstaði, þar sem fjölmargir stoppa á leið sinni vestur til að fá sér ís úr mjólkurbúinu þar, var Vegagerðin að vinna við vegarkafla. Á þessum stað stöðvaði Friðbert bíl sinn og fylgdist með vegheflinum rífa upp malbikið. Friðbert sem var fremstur í bílaröð á Volvo bifreið sinni fór eftir leiðbeiningum vegavinnufólks og keyrði varlega inná svæðið og stoppaði í um það bil 15 metra fjárlægð frá heflinum. Taldi Friðbert sig öruggan þar sem honum var leiðbeint að fara og óraði ekki fyrir því að ökumaður hefilsins hefði ekki vitneskju um þau, en eftir að hefillinn hafði haldið örlítið áfram, stoppaði hann og hóf að bakka á hinum vegarhelmingnum. Öllum að óvörum „beygir hefillinn yfir á okkar vegarhelming, gefur nokkuð í og endar uppá vélarhlífinni með „ripperinn“ í gegnum framrúðuna bílstjóramegin hjá mér“ segir Friðbert í samtali við fréttaritið. Hann segir að þetta hafi allt gerst frekar hratt og var „óraunveruleg uppákoma þar sem ég hef vanist því að treysta starfsmönnum vinnuvéla fullkomlega í gegnum árin við misjafnar aðstæður á vestfirskum vegum og heiðum. En svona fór og bíllinn ónýtur,“ segir hann.
„Mér tókst að koma mér undan rippernum með því að leggjast í kjöltu tengdamömmu, sem var í hægra framsætinu, en yfir okkur dreifðist fíngerður glersalli úr öryggisframrúðunni, og helsta hættan var að fá sallann í augun. Ef mér hefði ekki tekist að koma mér undan rippernum hefði ekki farið vel“ svaraði Friðbert aðspurður hvort hann hefði verið í lífsháska. En til blessunnar sluppu allir vel að bílnum frátöldum, enginn meiddur en „allir frekar skelkaðir, ekki síst blessaður veghefilsstjórinn sem hefur starfað við vegagerð í 25 ár og aldrei lent í óhappi áður,“ segir Friðbert.
Á þessari slóð má lesa blaðið í heild sinni.
