Guðrún Hafsteinsdóttir, þingmaður Sjálfstæðisflokksins og verðandi innanríkisráðherra, kallar eftir að ríkisstjórnin klári söluna á eftirstandandi 65% hlut ríkissjóðs í Íslandsbanka. Í aðsendri grein á Vísi, sem ber titilinn „Íslandsbanki: Eftir hverju er verið að bíða?“ stillir hún fram rökum fyrir sölunni og talar fyrir því að ráðist verði í söluna á styttri tíma heldur en ríkisstjórnin boðaði í fjárlagafrumvarpi fyrir árið 2022.

„Samkvæmt fjárlagafrumvarpi næsta árs, sem nú liggur fyrir þinginu, er ráðgert að eftirstandandi hlutur ríkisins verði að fullu seldur innan tveggja ára. Því spyr ég þing og þjóð, er eftir einhverju að bíða?,“ skrifar Guðrún.

Sjá einnig: Íslandsbanki seldur að fullu árið 2023

Ríkisstjórnin seldi 35% hlut í Íslandsbanka í júní síðastliðnum og fékk fyrir hlutinn 55 milljarða króna. Guðrún segir að það muni um minna fyrir almannahag þar sem stjórnvöld hafa þurft að verja hundruð milljarða króna í björgunaraðgerðir til varnar fólki og fyrirtækjum vegna heimsfaraldursins.

„Salan á bankanum lækkar þann reikning og léttir byrðar skattgreiðenda þegar fram í sækir,“ skrifar Guðrún. Jafnframt segir hún að margvísleg innviðauppbygging og niðurgreiðsla Covid-hallans séu meðal helstu verkefna ríkissjóðs. Ríkisstjórninni eigi að sinna þeim verkefnum sem varða almannahag og láta markaðinn um hitt.

Hrakspár úr röðum stjórnarandstæðinga á sandi reistar

Hún bendir á að eftirstandandi 65% hlutur ríkissjóðs er í dag jafn mikils virði og allur hlutur ríkisins var fyrir söluna sem rekja má til helmingshækkunar á hlutabréfaverði Íslandsbanka frá skráningu hans.

„Þetta hefur gerst vegna þess að markaðsöflin hafa verið leyst úr læðingi og aukið verðmæti bankans,“ segir Guðrún, sem er formaður efnahags- og viðskiptanefndar Alþingis, og bætir við að „hrakspár úr röðum stjórnarandstæðinga um að nú myndi gömul saga endurtaka sig reyndust á sandi reistar.“

Hún segir að bankarekstur sé í eðli sínu áhætturekstur og getur sveiflast til. Geirinn þurfi að vera kvikur til að bregðast við kalli samtímans og nýjustu tækniframförum. Því sé bæði óeðlilegt og hamlandi að ríkið sé með stóran hluta bankakerfisins á sinni hendi. Jafnframt telur Guðrún að það gefi stjórnmálamönnum völd sem þeim ber ekki að fara með og slíkt fyrirkomulag minnki hagræði í rekstri og dragi úr ávinningi viðskiptavina.

„Ég vil benda þeim á sem hafa áhyggjur vegna bankahrunsins 2008 og telja að banki í einkaeigu sé ávísun á ófarir, að allt regluverk um fjármálastarfsemi hefur gjörbreyst síðan þá og verið treyst, ekki bara hér á landi heldur um allan hinn vestræna heim. Stjórnvöld og fjármálageirinn lærðu af biturri reynslu. Það sem gerðist þá getur ekki endurtekið sig nú með sams konar hætti.“

„Klárum söluna á Íslandsbanka, landi og lýð til heilla,“ skrifar Guðrún að lokum.