Bretar notfærðu sér, að Lundúnir eru alþjóðleg fjármálamiðstöð, og stöðvuðu allt fjárstreymi um borgina til og frá Íslandi í upphafi lánsfjárkreppunnar í október 2008. Þeir og Hollendingar nýttu sér líka áhrif sín í Alþjóðagjaldeyrissjóðnum til að fá sjóðinn til að setja það skilyrði fyrir lánveitingum til Íslands, að látið yrði undan kröfum Breta og Hollendinga, þótt sjóðurinn þræti raunar fyrir það.
Þetta kemur fram í grein sem Hannes Hólmsteinn Gissurarson, prófessor í stjórnmálafræði birtir í Wall Street Journal þar sem hann skýrir andstöðu Íslendinga við samningana, sem ríkisstjórnin gerði við Breta og Hollendinga um að endurgreiða þeim það fé, sem þeir hafa lagt út vegna Icesave-reikninga Landsbankans.
Hannes segir að hafa verði í hug að Bretar áttu sjálfir ríkan þátt í hruni bankanna með því að setja Landsbankann (og um skeið Seðlabankann og fjármálaráðuneytið) á lista um hryðjuverkasamtök, jafnframt því sem þeir veittu banka Kaupþings í Bretlandi ekki aðstoð einum breskra banka.
„Eiga Íslendingar að bæta tjón, sem Bretar ollu?,“ segir Hannes í grein sinni.
Þá segir Hannes að greiðslur samkvæmt samningunum séu langt umfram greiðslugetu Íslendinga. Jafnframt hafi ríkissjóður enga greiðsluskyldu samkvæmt lögum, eins og sé raunar tekið fram í samningunum.
„Það er Tryggingarsjóður innstæðueigenda og fjárfesta, sem ber greiðsluskylduna, og ef hann getur ekki staðið í skilum við innstæðueigendur við bankahrunið, þá er hvergi í lögum eða alþjóðasamningum kveðið á um neina greiðsluskyldu ríkissjóðs,“ segir Hannes í grein sinni (í lauslegri þýðingu).
Þá vísar Hannes til ummæla Jean-Claude Trichet, bankastjóra Seðlabanka Evrópu, og Wouter Bos, fjármálaráðherra Hollands, sem báðir hafa sagt opinberlega, að innstæðutryggingarkerfið evrópska eigi ekki við um hrun heils bankakerfis, heldur aðeins um greiðsluerfiðleika einstakra banka.
Loks furðar Hannes sig á því hversu lin íslenska vinstristjórnin hafi verið í öllum samningum við Breta og Hollendinga. Hún hafi haft meiri áhuga á að kynna Íslendingum sjónarmið þeirra en umheiminum sjónarmið Íslendinga. Í greini sinni segir Hannes að ef til vill ráði áhugi Samfylkingarinnar á að komast í Evrópusambandið einhverju um það.
