Samningarnir milli Tryggingasjóðs innistæðueiganda og íslenska ríkisins við Bretland annars vegar og Holland hins vegar vegna Icesave málsins verða kynntir alþingismönnum í dag og í kjölfarið verða þeir gerðir almenningi opinberir.

Þetta kemur fram í tilkynningu frá fjármálaráðuneytinu en þar kemur fram að öðrum samningsaðilum hefur verið greint frá þessari ákvörðun íslenskra stjórnvalda.

Þar kemur fram að íslensk yfirvöld hafi fyrir sitt leyti veitt leyfi fyrir opinberri birtingu en aðrir samningsaðilar hafi lagst gegn því en þó fallist á að samningarnir yrðu gerðir aðgengilegir fyrir þingmenn í tengslum við meðferð Alþingis á frumvarpi til laga um ríkisábyrgð.

Í tilkynningunni kemur jafnframt fram að í báðum samningunum er ákvæði um að rísi ágreiningur um efni þeirra skuli um slíkt fara eftir breskum lögum.

„Það er venja í alþjóðlegum lánasamningum að um ágreining gildi annað hvort lög þess ríkis sem veitir lánið eða bresk lög sem skýrist af stöðu London sem alþjóðlegrar fjármálamiðstöðvar,“ segir í tilkynningunni.

„Það varð að samkomulagi milli aðilja að um bæði hollenska og breska lánasamninginn giltu bresk lög. Í því felst að hægt er að bera ágreining um túlkun og framkvæmd samninganna fyrir breska dómstóla, eða aðra dómstóla sem hafa lögsögu en ber þá að leggja bresk lög til grundvallar. Til samanburðar má nefna að í lánasamningum sem eru í burðarliðnum við stjórnvöld Norðurlandanna eru sambærileg ákvæði um lagaskil og lögsögu þeirra.“

Enginn grundvöllur fyrir aðför að Íslendingum, segir ráðuneytið

Þá kemur jafnframt fram að einnig hafi verið vísað til ákvæðis um takmörkun friðhelgisréttinda.

„Íslenska ríkið nýtur að þjóðarétti friðhelgisréttinda í lögsögu annarra ríkja,“ segir í tilkynningunni.

„Þessi friðhelgisréttindi stæðu í vegi fyrir lagalegri úrlausn deilumála vegna samningsins ef ekkert væri að gert. Það er föst venja í lánasamningum milli ríkja að víkja slíkum friðhelgisréttindum til hliðar. Slík ákvæði hafa eðli málsins samkvæmt eingöngu gildi þar sem friðhelgi er til staðar, þ.e. í lögsögu erlendra ríkja. Án slíks fráfalls væri ekki hægt að stefna máli, né reka það, fyrir umsömdum dómstóli. Ákvæði þetta hefur engin áhrif að innanlandsrétti. Það skapar því á engan hátt grundvöll fyrir aðför að eigum íslenska ríkisins hér á landi. Öll umræða um að með ákvæðinu hafi verið opnað fyrir aðför eða fullnustu í eigum íslenska ríkisins hér á landi er því úr lausu lofti gripin og enn langsóttara er að telja að ákvæðið skapi grundvöll fyrir aðför að íslenskum náttúruauðlindum. Um slíkar fræðilegar spurningar um fullnustu gagnvart íslenska ríkinu hér á landi fer einfaldlega eftir íslenskum fullnusturétti, óháð þessu ákvæði. Rétt er hér einnig að taka fram að gert er ráð fyrir sambærilegum ákvæðum í væntanlegum lánasamningum við Norðurlöndin.“