Eftir níu daga samningaþref í Genf – og á tímabili óvenjumikla bjartsýni um að árangur væri hugsanlega innan seilingar – var niðurstaðan sú hin sama og síðastliðin þrjú sumur: Doha-samningalotan á vettvangi Alþjóðaviðskiptastofnunarinnar (WTO) rann út um þúfur og fæstir þora nú að leyfa sér þá hóflegu bjartsýni að hægt verði að endurlífga viðræðunar í bráð. Um helgina virtist sem niðurstaða í viðræðunum, sem kenndar eru við höfuðborg Katar þar sem þær hófust árið 2001, væri í sjónmáli: Stærstu ríkin höfðu náð umtalsverðum árangri þegar kom að helstu deilumálunum – að þrýsta á ríkari þjóðir að draga úr innflutningshöftum á landbúnaðarafurðir og fá þróunarlöndin til að lækka innflutningstolla á framleiðsluvörur.
Snarpar deilur á milli fulltrúa Bandaríkjanna, Indlands og Kína vegna aðgangs að mörkuðum með landbúnaðarafurðir í þróunarlöndunum urðu þess hins vegar valdandi að viðræðurnar runnu út í sandinn. Þróunarríkin – þar sem Kínverjar og Indverjar fóru fremst í flokki – kröfðust þess að fá rýmri heimildir til að verja landbúnað sinn en Bandaríkin og Evrópusambandið gátu fallist á. Málamiðlunartillaga Pascals Lamy, framkvæmdastjóra WTO, um að ríkjum yrði leyft að hækka tolla á innfluttar vörur ef innflutningur þeirra ykist um 40% á tilteknu tímabili, gekk ekki nógu langt að mati þróunarlandanna.
______________________________________
Nánar er fjallað um málið í Viðskiptablaðinu í dag. Áskrifendur geta lesið blaðið á pdf-formi hér á vefnum. Þeir áskrifendur sem ekki hafa sótt um aðgangsorð til að lesa blaðið á vefnum geta gert það hér .