„Víða er ekki hægt að skerða kjör seðlabankastjóra á ráðningartíma hans,“ segir Már Guðmundsson seðlabankastjóri um launadeilu hans gegn seðlabankanum. Eins og margoft hefur komið fram greiddi Seðlabankinn málskostnað Már, 7,4 milljónir króna. Hann vísar því á bug að tilvísun sín til sjálfstæðis Seðlabankans varðandi launadeiluna sé eftiráskýring.

Már segir orðrétt í yfirlýsingu sem hann hefur sent fjölmiðlum:

„Því hefur verið haldið fram á undanförnum dögum að tilvísun mín til sjálfstæðis Seðlabankans varðandi það dómsmál sem ég rak varðandi launamál mín sé eftiráskýring.

Í þessu sambandi hefur einkum verið vísað til tvenns. Það fyrra er að það geti vart skert sjálfstæði Seðlabankans að sami aðili ákveði laun seðlabankastjóra og til dæmis hæstaréttardómara sem séu sjálfstæðir í störfum sínum. Það er alveg rétt enda hefur því ekki verið haldið fram af mér né af lögmanni mínum að það í sjálfu sér að kjararáð ákveði laun seðlabankastjóra gangi í berhögg við sjálfstæði Seðlabankans.

Það seinna sem nefnt er að sjálfstæði Seðlabankans hafi ekki komið fram sem málsástæða fyrir dómsstólum. Það er einnig rétt en af því hafa verið dregnar rangar ályktanir. Ég lagði áherslu á þennan þátt málsins við lögmann minn. Það var hins vegar hans mat að frá lögfræðilegu sjónarmiði þyrfti ekki að geta þess sem málsástæðu eins og hann hygðist leggja málið.

Eftir sem áður var þetta af minni hálfu ein af tveimur meginástæðum málsóknarinnar.

Þær spurningar sem ég taldi mikilvægt að fá svar við með málarekstri mínum voru eftirfarandi:

  1. Er hægt með lögum frá Alþingi að lækka laun seðlabankastjóra á fimm ára skipunartíma án þess að það sé skýrt tekið fram í viðkomandi lögum?
  2. Er vernd og réttarstaða þeirra sem hafa með ráðherrabréfi fimm ára skipunartíma án uppsagnarfrests verri en þeirra sem hafa ráðningarsamninga með uppsagnarfresti, þvert á það sem áður var talið?

Þessar spurningar varða sannarlega sjálfstæði Seðlabankans annars vegar og stöðu seðlabankastjóraembættisins hins vegar.

Það er vel skjalfest að í mínum huga voru frá upphafi tvö meginsjónarmið að baki málarekstri mínum. Annað laut að sjónarmiðum varðandi sjálfstæði seðlabanka. Hitt laut að því hversu óeðlilegt var að breyta þessum launum eftir að ráðningarferli á árinu 2009 var lokið þegar nægt svigrúm var til að lækka laun seðlabankastjóra í framhaldi af hruninu áður en umsóknarfrestur rann út. Vísa ég í þessu sambandi m.a. til tölvupósts míns til þáverandi formanns bankaráðs frá 14. júní 2009 en þar tala ég bæði um persónulegar og faglegar ástæður fyrir því að ef áform frumvarps um kjararáð nái fram að ganga gæti farið svo að ég drægi umsókn mín um starf seðlabankastjóra til baka. Varðandi faglegar ástæður sagði ég m.a.: „Aðgerðin myndi fela í sér veikingu á sjálfstæði og reisn Seðlabankans. Víða er ekki hægt að skerða kjör seðlabankastjóra á ráðningartíma hans.“ Þetta endurtek ég svo hvað eftir annað í öllum málflutningi mínum í aðdraganda málshöfðunar og alla tíð síðan (sjá nánar fylgiskjöl með þessari yfirlýsingu). Má þar nefna tölvupósta til þáverandi formanns bankaráðs og til forsætisráðherra í júnímánuði 2009, minnispunkta frá maí 2010 í tilefni af fundi efnahags- og viðskiptanefndar og yfirlýsingu mína frá 24. apríl 2013 vegna dóms Hæstaréttar. Efni þeirrar yfirlýsingar virðist því miður fara framhjá mörgum á sínum tíma. Meðal annars þess vegna hefur verið auðveldara að setja dómsmál mitt í tortryggilegt samhengi og gera því skóna að það hafi verið einfalt launamál.

Í lokin get ég ekki á mér setið að leiðrétta rangfærslu sem ég rakst á í Staksteinum við skrif þessarar yfirlýsingar. Þar erum við Lára Júlíusdóttir, fyrrverandi formaður bankaráðs, titluð flokkssystkin. Það höfum við hins vegar aldrei verið. Þegar ég hætti stjórnmálaafskiptum á árinu 1994 var ég í Alþýðubandalaginu. Lára var mér vitanlega aldrei þar enda í Alþýðuflokknum, Þjóðvaka og síðan í Samfylkingunni. Ég hef aldrei starfað í neinum af þessum flokkum. Að vísu hafði ég á einhverjum tíma spurnir af því að nafn mitt hafði verið flutt úr Alþýðubandalaginu yfir í þann flokk. En mér tókst að fá það afskráð fyrir nokkrum árum síðan.

Már Guðmundsson“