Fyrirsjáanlegur undirliggjandi viðskiptaafgangur næstu ára nægir ekki til að fjármagna samningsbundnar afborganir erlendra lána og því mun íslenska þjóðarbúið ekki skapa nægan gjaldeyri miðað við óbreytt gengi krónunnar til að losa út krónueignir búa gömlu bankanna til erlendra kröfuhafa og það jafnvel þótt þær yrðu verðlagðar mjög lágt í erlendum gjaldmiðlum. Þetta er á meðal þess sem fram kemur í formála Más Guðmundssonar seðlabankastjóri í ritinu Fjármálastöðugleiki , sem Seðlabankinn var að gefa út.

Már bendir m.a. á það að á árunum 2014 til 2017 er áætlað að afborganir annarrra en ríkissjóðs og Seðlabankans af erlendum lánum muni á hverju ári nema að meðaltali um 5,5% af landsframleiðslu. Hann segir til samanburðar að undirliggjandi viðskiptaafgangur, þ.e. það sem í raun var til ráðstöfunar af tekjum þjóðarinnar til að greiða niður erlend lán, nam um 3% af landsframleiðslu í fyrra. Að óbreyttu gæti vandinn aukist við það að horfur eru á að draga muni úr afganginum á næstu árum þar sem þjóðhagslegur sparnaður nær ekki að halda í við aukna fjárfestingu. Af þeim sökum kæmi aukinn útflutningut og þjóðhagslegur sparnaður að góðum otum til að stuðla að meiri viðskiptaafgangi.

Mæla með því að endurfjármagna skuldir

Í innganginum segir Már:

„En ólíklegt að það dugi til og því ljóst að koma þarf til endurfjármögnunar á þessum skuldum ef forðast á umtalsverðan þrýsting á gengi krónunnar. Hún fæli í sér að skuldirnar yrðu greiddar niður á lengri tíma, annaðhvort með samningum við núverandi kröfuhafa eða með nýjum og lengri lánum. Að sama skapi liggur ljóst fyrir að gjaldeyrir til að losa úr landi krónueignir gömlu bankanna og núverandi kvikar krónueignir erlendra aðila getur ekki komið af gjaldeyristekjum þjóðarinnar og krefst því annars gjaldeyrisinnstreymis. Hröð losun þessara eigna, t.d. í tengslum við nauðasamninga, getur þannig ekki átt sér stað nema verðlagning og viðskiptagengi krónu gagnvart erlendum gjaldmiðlum feli í sér verulega lækkun frá mælingu þessara eigna nú í erlendum gjaldmiðlum miðað við bókfært verð þeirra og álandsgengi krónunnar. Takist vel til varðandi þetta gæti eftirleikurinn við losun fjármagnshafta orðið mun auðveldari fyrir vikið.“