Félag atvinnurekenda (FA) gagnrýnir harðlega áætlanir rískisstjórnarinnar um 2,5% hækkun áfengisgjalds eins og lagt er til í nýju fjármálafrumvarpi sem liggur fyrir Alþingi. Á vefsíðu félagsins er bent á að áfengisverð á Íslandi sé 168% hærra en meðaltalið í Evrópusambandinu, eða hátt í þrefalt meðalverðið, en til samanburðar séu óáfengir drykkir 34% dýrari á Íslandi en að meðaltali í ESB.

Að mati félagsins er einföld skýring á þessum mikla verðmun. „Gífurlegir skattar íslenska ríkisins á áfenga drykki. Samkvæmt samanburði Spirits Europe, samtaka evrópskra áfengisframleiðenda, frá því í byrjun þessa árs, eru langhæstu áfengisskattar í Evrópu á Íslandi,“ segir í umfjöllun á vef Félags atvinnurekenda. „Áfengisskattur á sterkt vín er þannig meira en tvöfalt hærri en í Finnlandi og Svíþjóð, þar sem áfengisverð er hæst af aðildarríkjum ESB. Áfengisgjald á bjór er þriðjungi hærra en í Finnlandi og meira en tvöfalt hærra en í Svíþjóð. Áfengisskatturinn á léttvín er tæplega tvöfalt hærri en í Finnlandi og nærri þrefalt hærri en í Svíþjóð.“

Þá bendir FA á að ekki aðeins standi til að hækka áfengisgjaldið í fjármálafrumvarpinu heldur einnig álagningu ÁTVR. Enn hafi ekki komið fram hversu mikið álagningin verði hækkuð og fjármálaráðuneytið hafi ekki svarað fyrirspurnum FA þar um.

„Skattlagning á áfengum drykkjum á Íslandi er komin út fyrir öll velsæmismörk,“ segir Ólafur Stephensen, framkvæmdastjóri FA. „Við erum komin langt fram úr þeim ríkjum sem leggja hæsta skatta á áfenga drykki undir yfirskini lýðheilsusjónarmiða. Það virðast engin takmörk fyrir því hvað stjórnmálamenn eru tilbúnir að skattpína kaupendur þessarar einu neysluvöru, eins og sífelldar hækkanir áfengisgjaldsins sýna og nú síðast áform um hækkun á álagningu ÁTVR. Vegna þess að áfengisgjaldið er föst krónutala á einingu áfengis, hafa hækkanir á því mest áhrif á ódýrustu tegundirnar og koma þannig harðast niður á þeim sem minnst hafa handa á milli.

Þetta er stefna sem bitnar bæði á lífskjörum almennings og ferðaþjónustunni í landinu, enda trúa útlendingar varla sínum eigin augum þegar þeir koma í vínbúð eða á veitingastað og sjá verðið á áfengi. Við höfum talað fyrir daufum eyrum undanfarin ár, en teljum samt ástæðu til að spyrja enn og aftur: Ætlar enginn stjórnmálamaður að segja stopp; að nú sé komið nóg af þessari fáránlegu skattagleði?“