Ljóst er að ákvörðun um að virða erlendar skuldbindingar að vettugi myndi hafa verulega neikvæð áhrif á stöðu Íslands í alþjóðasamfélaginu.
Afleiðingar yrðu í formi vantrausts og tortryggni og myndu setja endurreisnarstarfið í mikið uppnám.
Þetta kemur fram í skoðun Viðskiptaráðs sem birt var í gær undir fyrir sögninni; Endurreisn í samstarfi við Alþjóðasamfélagið en þar víkur Viðskiptaráð að þeirri skoðun sem hefur verið lýst að Ísland eigi ekki að standa við skuldbindingar sínar gagnvart erlendum hagsmunaaðilum, bæði gagnvart erlendur kröfuhöfum vegna bankanna og hins vegar skuldbindingar vegna innstæðutrygginga á EES svæðinu.
Í skoðun Viðskiptaráðs, sem ítrekuð er á vef ráðsins í dag, kemur fram að það að borga ekki þýði að íslenska ríkinu og íslenskum fyrirtækjum munu bjóðast lakari kjör í viðskiptum við umheiminn í framtíðinni, jafnvel varanlega.
„Það felur í sér beinan kostnað síðar meir, meðal annars í formi takmarkaðs aðgangs að alþjóðlegum fjármagnsmörkuðum, hærri vaxta á vettvangi alþjóðlegrar fjármögnunar og skerts aðgengis að afurðamörkuðum. Þetta er kostnaður sem myndi ekki síst leggjast á komandi kynslóðir,“ segir á vef Viðskiptaráðs.
Þá kemur jafnframt fram að auk þess sé gert ráð fyrir því í samstarfsáætlun ríkisins og Alþjóðagjaldeyrissjóðsins að Ísland standi við skuldbindingar vegna innstæðutrygginga og ljúki samningum við erlenda kröfuhafa gömlu bankanna.
„Því er ljóst að ákvörðun um að standa ekki við þessar skuldbindingar myndi setja samstarfið við sjóðinn í mikið uppnám,“ segir Viðskiptaráð.
„Þar með væri lánveiting sjóðsins ekki lengur trygg sem og þeirra landa sem eru í samfloti með sjóðnum í lánveitingum til Íslands. Efnahagsáætlun sjóðsins yrði þar með marklaust plagg og samstarfið við sjóðinn, sem hingað til hefur gefið góða raun, yrði að engu, með tilheyrandi afleiðingum á framþróun og trúverðugleika endurreisnarstarfsins.“
Viðskiptaráð segir að af þessu megi vera ljóst að málið snýst ekki um að borga eða ekki að borga. Íslendingar muni borga reikninginn fyrr eða síðar, með einum hætti eða öðrum.
„Valið stendur um að semja um skuldirnar í fullri sátt við alþjóðasamfélagið og alla aðila sem eiga hlut að máli, eða virða kröfur þeirra að vettugi og borga síðar í formi vantrausts, viðskiptalegrar einangrunar og tortryggni. Ekki þarf að hugleiða valkostina lengi til að sjá að fyrri leiðin er illskárri,“ segir í skoðun Viðskiptaráðs.
