Enn er svigrúm til niðurskurðar í mörgum útgjaldaflokkum ríkissjóðs. Furðu vekur að svigrúmið sé ekki nýtt frekar í fjárlagafrumvarpinu. Í stað þess að laga útgjöld ríkissjóðs frekar að tekjum eru stórir útgjaldaliðir látnir nær óhreyfðir og ekki nægilega leitast við að endurskilgreina þjónustuframboð hins opinbera.

Þetta segir í frétt á heimasíðu Viðskiptaráðs Íslands (VÍ) sem ber yfirskriftina „Niðurskurður að nafninu til“. Í fréttinni segir að svo virðist sem helst eigi að bæta afkomu ríkissjóðs með hækkun skatta og tilkomu nýrra skatta. Færa megi fyrir þvó góð rök að niðurskurður næsta árs sé ekki eins verulegur og haldið er fram.

„Óþarft er að fjölyrða um mikilvægi þess að taka verulega til í ríkisbúskapnum eigi markmið um sjálfbæran ríkissjóð að nást í samræmi við áætlun stjórnvalda og Alþjóðagjaldeyrissjóðsins. Róa þarf öllum árum að því að þetta markmið náist enda meginforsenda þess að gjaldeyrishöftum verði aflétt og hagkerfinu aftur stýrt á rétta braut. Þessi vegferð verður nú að markast öðru fremur af niðurskurði opinberra útgjalda.

Útgjöldum ríkissjóðs var leyft að vaxa nær hömlulaust undanfarin ár án þess að grundvöllur væri fyrir til lengri tíma. Þá hafa stjórnvöld með nýjum álögum gengið langt í að þurrausa tekjumöguleika. Þetta má sjá af samdrætti í nær öllum skattstofnum umfram áætlanir og þeim fjármagns- og fyrirtækjaflótta sem æ meira hefur orðið vart við undanfarið. Verði haldið áfram á sömu braut er hætt við vítahring skattahækkana til að bæta upp fyrir minnkandi skattstofna og samsvarandi dræmum vaxtarhorfum hagkerfisins,“ segir í frétt VÍ.

Segir að niðurskurður sé hinsvegar ekki auðveldur í framkvæmd, líkt og komið hafi á daginn. Viðbrögðum frá þeim sem fyrir niðurskurði verða þurfi stjórnvöld að mæta málefnalega og af festu, án þess þó að missa sjónar á þeim heildarhagsmunum sem eru í húfi. „ Efnahagslegan stöðugleika verður að setja í forgrunn. Á það sérstaklega við nú þegar veigamiklar forsendur fjárlaga, á borð við hagvaxtarspár, eru að miklu leyti brostnar. Að óbreyttu þyrfti því frekar að ganga lengra í niðurskurði en upphaflega var áætlað. Auknar eða óbreyttar fjárheimildir á einum stað kalla því á mun takmarkaðri fjárheimildir annars staðar í ríkisrekstrinum.“