Eftir marga mánuði af hótunum og við­skipta­legri spennu féllst Evrópu­sam­bandið á að herða 15% inn­flutnings­tolla á stóran hluta vöruút­flutnings til Bandaríkjanna.

Í leiðara Financial Times segir að ljóst sé að Evrópu­sam­bandið hafi með þessu gefið ógnandi stefnu Trumps í alþjóða­við­skiptum gaum enda fær ESB afar lítið í staðinn.

Tollar á vörur frá Bandaríkjunum til Evrópu voru ekki hækkaðir en samhliða þessu ákváðu sambandsríkin að skuldbinda sig jafnframt til umfangsmikilla orku- og vopnakaupa af Bandaríkjunum sem nemur tugum milljarða dala.

Eini aug­ljósti ávinningur ESB í samningum er í raun sá að sleppa við 30% inn­flutnings, sem Trump hafði hótað að leggja á 1. ágúst.

Þessi niður­staða felur ekki í sér sam­komu­lag byggt á gagn­kvæmum ávinningi, heldur er hún stað­festing á því hvernig við­skipta­stefna Bandaríkjanna hefur þróast í átt að beinni vald­beitingu.

Trump hefur með sam­felldum þrýstingi náð fram áþreifan­legum til­slökunum frá ríkjum sem ella hefðu getað staðið gegn honum og staðið vörð um reglur sem byggja á jafn­ræði og gagn­kvæmni.

Það sem áður var samninga­grund­völlur, gagnsæi og fyrir­sjáan­leiki er nú bara geðþóttaákvarðanir til að ná skamm­vinnum pólitískum „sigrum“.

FT bendir á að ESB hefði átt að geta beitt eigin stærð og mikilvægi sem inn­flutnings­markaður fyrir bandarískar þjónustur sem mót­vægi.

Í stað þess gaf ESB eftir í óskipulögðum viðræðum, þar sem aðildarríkin voru sundruð og skortur á samræmdri samnings­af­stöðu kom glögg­lega fram.

Að­gerðar­leysi sam­bandsins þýðir í reynd að það er kominn nýr veru­leiki í utan­ríkis­við­skiptum, þar sem allar reglur eru um­semjan­legar.

Það sem á að heita stöðug­leiki kann engu að síður að hafa langtíma­af­leiðingar.

Með þessari niður­stöðu hefur stærsta við­skipta­banda­lag heims ekki aðeins forðast hærri tolla, heldur í raun gefið eftir stefnumótunar­legt frum­kvæði og stað­fest að Bandaríkin, undir for­ystu Trumps, geti breytt reglum leiksins.