Landsvirkjun hagnaðist um 14,7 milljarða króna á fyrstu þremur mánuðum ársins. Það er tæplega fjórfalt meira en á sama tíma í fyrra, en helming hagnaðarins má rekja til óinnleystra fjármagnsliða.

Rekstrartekjur fyrirtækisins námu 21,1 milljörðum króna og eru 26% hærri en á sama tíma árinu áður. Skuldir fyrirtækisins lækkuðu jafnframt um fjórtán milljarða króna frá áramótum til loka mars og voru 178 milljarðar króna í lok fyrsta ársfjórðungs.

Rekstrar- og viðhaldskostnaður Landsvirkjunar nam 4,6 milljörðum króna á tímabilinu og jókst um 7,5 prósent á milli ára. Handbært fé félagsins hefur hækkað um 53,4% á milli ára, var 16,8 milljarðar króna á fyrsta ársfjórðungi.

Hagnaður fyrir óinnleysta fjármagnsliði, sem gefur að mati stjórnenda Landsvirkjunar skýrasta mynd af afkomu félagsins, var 10,6 milljarðar króna og hækkar um 64,5% á milli ára. Þannig hefur hagnaðurinn aldrei verið hærri en nú. Hörður Arnarson, forstjóri Landsvirkjunar, segir í tilkynningu að aukinn hagnað megi einkum rekja til hækkunar á raforkuverði til stórnotenda.

Meðalverð til stórnotenda án flutnings var 41 dalir á megavattstund, sem er hæsta verð á einum ársfjórðungi í sögu Landsvirkjunar. Hörður Arnarson segir í tilkynningu félagsins að í kjölfar endursamninga er nú svo komið að flestir viðskiptavinir félagsins borga verð sem er sambærilegt við það sem gengur og gerist í þeim löndum sem við berum okkur helst saman við.

Hörður Arnarson, forstjóri Landsvirkjunar:

„Rekstur Landsvirkjunar gekk vel á fyrsta ársfjórðungi í afar krefjandi umhverfi sem einkenndist af mikilli eftirspurn eftir raforku, langvarandi dræmu innrennsli til lóna og tíðum óveðrum á rekstrarsvæðum fyrirtækisins. Afhending forgangsorku jókst um 2% til stóriðju og um 20% til heimila og smærri fyrirtækja. Á tímabilinu þurfti hins vegar að grípa til tímabundinna skerðinga á skerðanlegum raforkusamningum, en þeim hefur nú verið aflétt.

Rekstur aflstöðva gekk áfram vel á tímabilinu, þrátt fyrir áskoranir vegna óveðra í febrúar og erfiðleika í vatnsbúskapnum, en ársfjórðungurinn var einn sá erfiðasti í sögu fyrirtækisins í þeim efnum. Mikið mæddi á starfsfólki Landsvirkjunar við þessar krefjandi aðstæður og er því full ástæða til að þakka því fyrir vel unnin störf.“