Landsréttur staðfesti í dag dóm Héraðsdóms Reykjavíkur um að hafna kröfum Eimskipafélags Íslands hf. um ómerkingu á úrskurði yfirskattanefndar í máli félagsins frá árinu 2019 og að ríkið yrði dæmt til að greiða félaginu rúmlega 24 milljónir króna. Var dómurinn staðfestur um annað en málskostnað sem var látinn falla niður á báðum dómsstigum. Í síðasta ársreikningi Eimskips kom fram að málið hefði kostað félagið 0,7 milljónir evra, eða hátt í hundrað milljónir króna.
„Eimskip, sem rekstraraðili kaupskipa í alþjóðlegri samkeppni, er ósammála þessari niðurstöðu og mun áfrýja málinu til Hæstaréttar,“ segir í tilkynningu Eimskips til Kauphallarinnar.
Málið laut að framtölum Eimskips gjaldárin 2014 og 2015 vegna óbeins eignarhalds félagsins á félögum í Antígva og Barbúda. Eimskip átti hið færeyska P/f Faroe Ship en það félag átti dótturfélög á karabísku eyjunum sem starfræktu þurrleigu skipa. Deila málsins laut að því hvort Eimskip hefði borið að skila CFC-skýrslu vegna þessa rekstrar og telja sér hagnað þeirra til tekna í skattskilum sínum.
Með úrskurði í desember 2017 endurákvarðaði Skatturinn opinber gjöld Eimskips vegna eignarhalds á félögum í Antígva og Barbúda sem stunduðu þurrleigu á skipum. Hækkuðu tekjur um rúman milljarð árið 2014 og um rúmar 387 milljónir króna árið á eftir. Leiddi það til þess að stofn til tekjuskatts fyrra árið varð 97 milljónir í stað yfirfæranlegs 159 milljóna taps og seinna árið féll 285 milljóna yfirfæranlegt tap. Fjórðungsálagi á vantaldan skattstofn var bætt við og nam greiddur skattur ríflega 24 milljónum króna.
Eimskip taldi að félaginu hefði ekki borið að skila CFC-skýrslum þar sem tekjurnar af útleigunni hefðu orðið til í gegnum dótturfélag sitt í Færeyjum. Til vara var þess krafist að tekjur vegna hluta skipanna hefðu verið í atvinnustarfsemi og því hefðu þau félög verið undanskilin CFC-skilum enda upplýsingaskiptasamningur í gildi. Því var einnig hafnað. Úrskurðurinn stóð því.
Í dómi Landsréttar var litið til þess að félögin í Antígva og Barbúda væru skráð í lágskattaríki í skilningi laga um tekjuskatt. Tók Landsréttur fram að svo unnt væri að leggja til grundvallar að ekki væri um eignatekjur að ræða þyrfti eðli máls samkvæmt að sýna fram á að tekjurnar stöfuðu af raunverulegri atvinnustarfsemi. Landsréttur féllst á það með héraðsdómi að Eimskipafélagið hefði ekki sýnt fram á að því skilyrði hefði verið fullnægt.
