Enda þótt Norðurlöndin eigi það sameiginlegt að þar eru öflug velferðarkerfi þá eru þau með ólíku sniði. Í Vefriti fjármálaráðuneytisins segir að þótt Norðurlöndin eigi það sammerkt að aðgengi að mennta- og heilbrigðisþjónustu sé gott eru kerfi tekjutilfærslna ólík. Þetta sést meðal annars ef litið er á samsetningu og uppruna tekna. Í nýlegri skýrslu NOSOSKO um félagslega velferð á Norðurlöndunum er meðal annars fjallað um tekjudreifingu.
Í Vefritinu segir að í Danmörku, Svíþjóð og Finnlandi fær tekjulægsti fjórðungur hjóna allt að 70% tekna sinna sem millifærslur en hér á landi nam þetta hlutfall innan við 30% árið 2004. Að einhverju leyti endurspeglar þetta að lífeyrissjóðir á hinum Norðurlöndunum eru að uppistöðu til opinberir gegnumstreymissjóðir en einnig er atvinnuleysi þar meira en hér á landi. Á Íslandi er þessi fjórðungur hjóna með um 70% tekna sinna af eigin aflafé. Tekjur frá lífeyrissjóðum telja með í tilfelli Íslands. Skattahlutfallið er lægst á Íslandi enda þótt það sé reiknað brúttó, þ.e. barna- og vaxtabætur eru reiknaðar sem millifærslutekjur.
Í Noregi eru hlutföllin nær því sem gerist hér á landi en á hinum Norðurlöndunum. Hæst er skatthlutfallið í Danmörku og þar hækkar það ekki tiltakanlega með tekjum, þótt það sé hæst í efsta fjórðungi. Það vekur einnig athygli í samanburði Norðurlandanna á þessu sviði, að alls staðar nema hér á landi fær fólk millifærslur frá hinu opinbera allt upp í tekjuefsta fjórðung hjóna.
Hér á landi eru þær nær algerlega bundnar við tekjulægsta fjórðunginn. Í Svíþjóð fær tekjuhæsti fjórðungurinn þannig 17% tekna sem millifærslur og hlutfallið er hvergi lægra en 7%. Hagrannsóknir OECD benda til orsakasamhengis á milli skatta- og bótakerfa annars vegar og þróunar atvinnuleysis og kaupmáttar hins vegar. Undanfarin tíu ár hefur atvinnuleysistigið verið helmingi lægra á Íslandi og kaupmáttaraukning helmingi meiri en í Svíþjóð og Danmörku.
