Við þekkjum flestöll að hafa staðið við afgreiðsluborð á kaffihúsi og velt því fyrir okkur hvort við ættum að fá kaffi í pappamáli eða bolla. Til að svara þessari spurningu þurfum við við að hugsa hvar við ætlum að drekka kaffibollann ljúfa. Auðvitað er langminnsta áhættan á að hella kaffinu niður ef sest er við borð á meðan við njótum drykkjarins. Um leið og við erum komin af stað með kaffi í pappamáli stóreykst hættan á að hella niður kaffinu en hættan er auðvitað mismikil eftir því hvað við gerum á meðan við erum með kaffibollann í hendinni. Það er tiltölulega áhættulítið að labba á jafnsléttu með bollann en fæst okkar ákveða að fara á hoppudýnu eða trampólín með kaffimál í hendinni einfaldlega vegna þess að þá stóraukast líkurnar á að hella bollanum niður, jafnvel á óþægilega staði eða á fötin okkar.

Ég er ein af þeim sem stunda áhættuhegðun með sneisafullt götumál alla daga og það hefur ýmislegt gengið á í minni götumáls kaffidrykkju seinustu vikurnar. Einn laugardagsmorgun var ég á leið út á land með vinkonu minni og auðvitað var ég með sneisafullt götumál í þartilgerðu hólfi milli framsætanna. Við vorum varla komnar af stað þegar hvítur Dacia Duster stoppar óvænt fyrir framan mig þannig að ég þurfti að snarhemla. Pappamálið góða hoppar upp úr hólfinu og á hliðina yfir alla innréttinguna og hvíta teppið á bílnum auk þess sem síminn minn flaut í kaffipolli í bollahólfinu. Upphófst mikil viðgerðastarfsemi, bæði þurfti að redda nýjum kaffibolla og þrífa bílinn en umsjónarmaður bifreiðamála á heimilinu var ekkert sérstaklega hress með stöðuna þegar bíllinn skilaði sér heim.

Eftir þetta ákvað ég að gera það sem ég er alltaf að segja börnunum mínum að gera, það er að læra af reynslunni og fór að iðka það að vera með lok á pappamálinu en það er ansi góð eftirlitsaðgerð þegar stunduð er ýmiss konar áhættuhegðun með kaffi í pappamáli. Næsta laugardagsmorgun var stefnan tekin á göngu og auðvitað þurfi ég að taka með mér sneisafullt pappamál í bíl vinkonu minnar. Þar sem ég sat afturí var ekki hólf fyrir götumál og mér fannst besta hugmynd í heimi að setja pappamálið á boxið milli framsætanna og segja engum frá því! Þarna setti ég pappamálið á stað þar sem mikil hætta væri á að það færi á hliðina og það hefði verið gáfulegt að upplýsa samferðamenn mína um áhættuna, sem ég gerði ekki. Það næsta sem gerist var að farþeginn í framsætinu rekur olnbogann í pappamálið og innihaldið fer út um allan bíl, og á mig. Þarna var áhættan sem fólst í staðsetningunni, og óupplýstum samferðamönnum, að eftirlitsaðgerðin sem lokið á pappamálinu er, hélt engu.

Þetta óhapp varð þó ekki til þess að ég færi að breyta mínum háttum, enn drekk ég mitt kaffi mestmegnis „ on the go “ í pappamáli en þó með loki. Eitt af því sem eykur áhættu, og taka þarf inn í áhættumat hverju sinni, er hraði en hann verður alltaf til þess að áhætta eykst. Þetta veit ég mætavel en stundum á ég það nú samt til að vera á mikilli hraðferð og drekka kaffi úr pappamáli. Það var einmitt það sem ég ákvað að gera um daginn þegar ég var á leiðinni á fund að hitta fólk sem ég kem til með að vinna með og var að hitta í fyrsta skipti, semsagt dálítið mikilvægur fundur. Ég dríf mig af stað í lyftuna með pappamál í annarri, minnisbók í hinni, bíllyklana í þriðju og þarf aðeins að beita lagni til að ýta á takkann í lyftunni og þá kemur í ljós að lokið á pappamálinu er ónýtt og hrekkur af þannig að innhaldið fer út um allt en mest á hvítu skyrtuna mína og jakkann. Ónýtt lok á pappamáli er í raun óvirk eftirlitsaðgerð og ég mætti á fundinn í hnepptum jakka, útaf stórum brúnum bletti, og með kaffiblauta ermi.

En er ég hætt að drekka kaffi úr pappamáli eftir allar þessar hrakfarir á stuttum tíma? Nei, en ég er að hugsa um að fá mér götumál með skrúfuloki, þá hlýt ég að vera góð.

Höfundur er innri endurskoðandi Kviku banka og þessi grein er byggð á sönnum atburðum.