Marta Guðjónsdóttir borgarfulltrúi Sjálfstæðisflokksins segir það alrangt að hún hafi brotið siðareglur með gagnrýni sinni í ræðustól borgarstjórnar á mögulegan trúnaðarbrest og upplýsingaleka, enda hafi hún beint orðum sínum að Líf Magneudóttur en ekki til starfsmanna borgarinnar.

Þetta kemur fram í yfirlýsingu sem Marta hefur sent frá sér vegna umfjöllunar sem verið hefur í RÚV og fleiri fjölmiðlum byggt á minnisblaði Helgu Bjarkar Laxdal skrifstofustjóra borgarstjórnar, sem birt var á vef borgarinnar. Helga Björk var skipuð í hlutverkið í borgarstjórnartíð Jóns Gnarr, en þá var Dagur B. Eggertsson núverandi borgarstjóri forseti borgarstjórnar.

Segir upptökurnar sannreyna sitt mál

Í yfirlýsingunni hvetur Marta fólk til að hlusta á upptökurnar af ræðunni til að fullvissa sig um þá staðreynd að hún hafi hvorki ásakað né nafngreint nokkurn starfsmann Reykjavíkurborgar. Segir hún svokallað „minnisblað“ skrifstofustjórans vera fáheyrt frumhlaup háttsetts embættismanns sem eigi umfram allt að gæta hlutleysis en ekki skipta sér af pólítískum umræðum kjörinna fulltrúa.

„Þó skrifstofustjórinn telji að starfsheiðri sínum vegið með einhverjum ummælum kjörinna fulltrúa, hefur hún ekkert umboð né aðrar lagaheimildir til að setja sig á stall ákæru- og úrskurðarvalds yfir kjörnum fulltrúum, með pólitisku „minnisblaði“ sem er ætlað að gera lítið úr tilteknum kjörnum fulltrúum og heldur í þokkabót fram alvarlegum rangfærslum,“ segir Marta meðal annars í yfirlýsingunni og setur fram spurningar um hvers vegna trúnaðarmál nefndarinnar hvers afgreiðslu hafi verið frestað hafi verið komið í fjölmiðla strax sama kvöld.

Hér má lesa yfirlýsinguna í heild sinni:

„Í fréttum sem birtust í helstu fjölmiðlum hér á landi í gær er því haldið fram að ég hafi sem borgarfulltrúi, og samkvæmt minnisblaði skrifstofustjóra borgarstjórnar, brotið siðareglur gegn starfsmönnum Reykjavíkurborgar. Þetta á ég að hafa gert úr ræðustóli á fundi borgarstjórnar þriðjudaginn 19.6. sl., með ásökunum í þeirra garð um trúnaðarbrest og upplýsingaleka.

Þetta er alrangt. Með því að hlusta á upptökur af fundinum sem hægt er að nálgast á vef Reykjavíkurborgar, getur hver og einn fullvissað sig um þá staðreynd að ég hvorki ásakaði, né nafngreindi nokkurn starfsmann Reykjavíkurborgar í þessum efnum.

Af gefnu tilefni beindi ég hins vegar fyrirspurn til kjörins fulltrúa á fundinum, Lífar Magneudóttur, um það hvar hún hefði fengið upplýsingar um tilnefningar pólitískra mótherja í ráð og nefndir og hvers vegna hún væri að flíka slíkum upplýsingum á fundinum, áður en þær yrðu opinberar með kjöri. Fátt varð um svör en Líf nefndi vettvang á borð við kaffihús og ganga Ráðhússins. Af þessum tjáskiptum spunnust nokkrar umræður meðal borgarfulltrúa, en þær breyta í engu þeirri staðreynd að ég ásakaði aldrei starfsmenn Reykjavíkurborgar um eitt né neitt.

Svokallað „minnisblað“ skrifstofustjóra borgarstjórnar er að mínum dómi fáheyrt frumhlaup háttsetts embættismanns sem á um fram allt að gæta hlutleysis og vera ekki að skipta sér af pólitískum umræðum kjörinna fulltrúa. Borgarstjórnarfundir eru ekki mælskunámskeið þar sem skrifstofustjóri borgarstjórnar segir borgarfulltrúum fyrir verkum.

Þó skrifstofustjórinn telji að starfsheiðri sínum vegið með einhverjum ummælum kjörinna fulltrúa, hefur hún ekkert umboð né aðrar lagaheimildir til að setja sig á stall ákæru- og úrskurðarvalds yfir kjörnum fulltrúum, með pólitisku „minnisblaði“ sem er ætlað að gera lítið úr tilteknum kjörnum fulltrúum og heldur í þokkabót fram alvarlegum rangfærslum.

Þar er því t.d. ranglega haldið fram að upplýsingar um tilnefningar í ráð og nefndir hafi legið fyrir á vef borgarinnar í marga klukkutíma fyrir fundinn. Samkvæmt upplýsingum frá skrifstofu borgarstjórnar fóru  upplýsingar um umhverfis- og heilbrigðisráð ekki á vef Reykjavíkurborgar fyrr en eftir að borgarstjórnarfundurinn hófst.

Það frumhlaup skrifstofustjórans að semja „minnisblað“ og fara þess á leit að það yrði tekið fyrir í forsætisnefnd Reykjavíkurborgar, hefur nú haft þær afleiðingar í för með sér að málinu var frestað á síðasta fundi nefndarinnar, mánudaginn 25.6. sl., en sama kvöld var þetta óafgreidda trúnaðarmál nefndarinnar orðið að ærumeiðandi „frétt“ um mig í fjölmiðli, þess efnis að ég hefði brotið trúnað gagnvart starfsmönnum Reykjavíkurborgar. Og síðan gekk leppurinn í öðrum fjölmiðlum daginn eftir.
Þetta eru ólíðandi vinnubrögð og síst til þess fallinn að auka traust milli kjörinna fulltrúa og embættismanna.“